Vreemd Sausje

Een exotisch sausje uit 1857. Een sausje dat ik niet helemaal begrijp. Indisch? Indiaas? Eigenlijk geen van tweeën? Echt heel merkwaardig. Lees maar even mijn hertaling mee en leg mij dan uit wat de bedoeling zou kunnen zijn. Het is een fusionrecept waartegen mijn papillen bij het lezen al in opstand komen.

Sauce à l’Indienne

Neem een tamelijk grote van zaden gezuiverde rode peper en een vingerhoed vol saffraan en zes kruidnagelen. Stamp die samen heel fijn en doe het resultaat met een flinke eetlepel boter in een pannetje en laat dat een kwartiertje op een zacht pitje trekken. Doe er dan twee eetlepels bruine jus bij en een pollepel bouillon. Laat het doorkoken. Blijf roeren. Haal de pan van het vuur ern doe er vóór het opdienen een glaasje cognac bij.

Goed, dit lijkt mij dus een afschuwelijk misverstand. Saffraan en rode peper? Zonde van de saffraan. Geelwortel ligt meer voor de hand. Saffraan is natuurlijk duurder en dus chic.
Dan: boter? Toch voor India op z’n best geklaarde boter, ghee. En anders gewoon plantaardige olie.
En dan die bouillon en jus. Dat is zo’n Franse oplossing, net als die cognac op het eind. Ja, zo maakte je in de 19de eeuw alles verteerbaar. Maar hoe zou dit recept begonnen zijn?

Ik begin maar eens met een rode peper te stampen met kruidnagel en geelwortel en dat in olie te sudderen. Lijkt me uitstekend voor de kibbesoeb. Wordt het wat, dan volgt verslag. Anders scharen wij dit experiment onder het chapiter: Neuh, laat maar.