Zit nog steeds in de ‘praktische kookboeken’ op zoek naar wat we nu nog echt praktisch zouden vinden. Koude schotels vinden we nu heel gewoon, al noemen we ze meestal anders. Toen, in de jaren twintig van de 20ste eeuw, leerde zo’n kookboek ons nog welke plaats zo’n koude schotel in het menu innam. Lees maar even mee, ik hertaal een beetje en geef van alles een voorbeeld:
1. Koude schotel bij de lunch, denk aan een huzarensalade

2. Als voorgerecht bij een etentje, denk aan een garnalen- of krabcocktail
 3. Als één van de gerechten bij een uitgebreid diner, na de soep, een vis of een vleesgerechtje, denk aan een galantine of een chaudfroid

4. Een zomermaaltijd, maar dan wel soep vooraf en een toetje, denk aan een kipsalade, of vissalade, of witte bonensalade.

Een aantal van deze gerechten zal ik de komende tijd uitwerken. Nu eerst de garnering, want die wordt zeer belangrijk geacht. Van het tot een waaier gesneden augurkje via de radijsbloem tot de getande wortelplak. Spannender is de tomatengelei.

Tomatengelei

Dit heb je nodig: 1 dl warme tomatensap, 4 blaadjes geweekte en uitgeknepen gelatine.
En zo doe je het: Los de gelatine op het warme tomatensap. Vul hiermee vormpjes die je eerst met koud water omspoelt. Eierdopjes werkt ook. Laat ze goed afkoelen en stort ze op de schotel met het voorgerecht, of op een individueel bordje waar je het voorgerecht bij schikt.

Tip: doe een scheut wodka door de tomatensap en een draai peper.
Tip: stort het spul in een platte bak, zodat je er vormpjes uit kunt snijden, of vierkantjes kunt van maken. Laagje van een halve centimeter is genoeg. Wel even koud omspoelen dus. Of even met wat zonnebloemolie insmeren. Je kunt de vormpjes ook vóór het storten in een bak met kokend water houden gedurende een seconde of tien.  

Het plaatje is van een tomaat, zoals we ze hier in 1590 in Europa kweekten. Het waren een soort gouden appelen, in onze toen nog onervaren ogen.