Canapés bij Christie’s

Vandaag is er een ontvangst bij Christie’s. Een private viewing van de Oude Meesters en 19e eeuwse schilderkunst die 20 november onder de hamer gaan. Ik houd een verhaal over de eetcultuur aan de hand van schilderijen. Er zijn echt prachtige eetstukken te koop. Om van te watertanden. Helaas een beetje boven mijn budget. Maar er naar kijken is al fijn. En er over mogen vertellen ook. Er worden trouwens ook historische hapjes geserveerd bij een glaasje wijn. Ghecloven nonnen, oerpepernoten, canapés Cecile. Zo eet je je door de 17e, 18e en 19e eeuw heen. Daar vertel ik natuurlijk ookw at over. De recepten vind je hier wel ergens op dit blog.
Hier dat voor canapé Cecile. Lekker vettig en zout, en zo’n canapé heel 19e eeuw.

Canapés Cecile

Maak van 250 gram gerookte paling, 25 gram boter, 6 tot 8 hardgekookte eidooiers en een beetje paprikapoeder een zeer fijne puree. Met deze puree bestrijkt men 12 ronde schijfjes geroosterd brood of 12 ronde beschuitjes van ongeveer een halve centimeter dikte. Op de oppervlakte legt men thans een sterretje van ansjovis-filets. 

En ook lekker is deze:

Canapés met roze garnalen

Voor
de canapés neem je roze garnalen. Als je uitgaat van gekookte garnalen,
moet je zoveel nemen, dat je een deel met boter, wat zout en
cayennepeper kunt pureren. Daarmee bestrijk je de croutons, rond
uitgestoken sneetjes wit brood met een middellijn van 6 centimeter, die
in de oven goudgeel geroosterd zijn. Wanneer de croutons bestreken zijn
met de garnalenboter, rangschik je er de garnalenstaartjes stersgewijs
op. In het midden leg je een kappertje of een doperwt. De oppervlakte
bevocht je dan met wat koude, nog vloeibare visgelei, waardoor ze een
mooi glanzend aanzien krijgen. Je schikt ze op een kristallen schaal met
wat toefjes krulpeterselie.

Goed, de canapé op het plaatje is natuurlijk een heel andere dan die hier boven. En dit schilderij van Stevens is er ook al niet. Helaas zijn die jurken ook al een beetje uit de mode. Wat onpraktisch ook, maar zulke mooie stofjes.