Vandaag vieren Willem & Drees hun zesjarig bestaan  met een aardbeienfeestje in Huis Frankendael. Natuurlijk ga ik daar heen. Al jaren fan van smaakaardbeien. Wat blogde ik er de laatste  jaren zo over? Hier een bloemlezing

Over de oorsprong van het woord:
Wat geschiedenis van de Europese aardbei: de fragaria vesca, en moschata, onze wilde aardbeien, bosaardbeien, hoe je ze noemen wilt. Dat fragaria is Latijn en slaat op de geurigheid van de vrucht.
De Romeinen vonden ze lekker, maar besteden er in hun geschriften niet
ovematig veel aandacht aan. De eerste teeltgegevens vind je in 1324 in
Frankrijk waar in de rekeningen van een ziekenhuis de aankoop en
verzorging van aardbeienplanten staat. Het gaat dus om de medicinale
toepassing. Blaadjes, wortels, vruchten werden gebruikt voor thee,
siroop, zalfjes.
In 1368 planten ze 12.000 (twaalfduizend!) plantjes in de koninklijke
tuinen van het Louvre. De oudste tekening tot nu toe lijkt die van de
Herbarius latinus moguntiae uit 1484. (Moguntia, Mainz in Duitsland).
Allemaal kennis uit het Franse handboek, waar ik opeens de term haarbeer
tegenkom, voor de moschata in Duitsland en België.

De moschata gaat in de 15e eeuw de vesca vervangen.Maar
Haarbeer als naam? En hoe zat dat dan in ons land? Aha, daar kom ik
ergens een mooie verwijzing tegen, een manuscript uit Vlaanderen, 1351. Nemt ripe hertbeyeren ende legse in wine ende laetse
verrotten. Dat verrotten zou ik niet zo letterlijk nemen. Marineren of macereren klinkt een stuk leuker.

Hertbeyere, dat wordt dan later ertbeiere, of erdbere, of eerdtbesie,
aerd-besie, aardbes, aardbei, aardbezie. Waar is die H gebleven? En
waar werd de T een D? Of waar verdween de T of D? Zouden aardbeien
eigenlijk wel naar aarde genoemd zijn, of naar hart, een aardbei heeft
wel een beetje de vorm van een hart. Is dat niet veel leuker? Een
hartbes? Mijn hart hebben deze vruchten in ieder geval.

Meer aardbeiengeschiedenis van mijn blog:  http://landentuinbouw.spinazieacademie.nl/2013/07/scheepsladingen-aardbeien.html