Witte Aardbei

Vorig jaar nam ik wat plantjes van de witte aardbei mee van kwekerij Bastin in Aalbeek, het prachtige bedrijf van Linda en Roger Bastin. Ze deden niet veel dankzij de geweldige zomer. Maar nu staan ze volop in bloei. Al protesteerden ze gisteren wel tegen de hagel. We wachten rustig af.
De bloempjes zien er wat anders uit dan ik gewend ben van de rode aardbei, het blad wat fragieler en de bloemblaadjes wat losser van elkaar. 
Witte aardbeien komen ook in het wild voor, maar pas de laatste jaren zie je dat ze gericht geteeld worden. Ananasaardbeien heten ze dan. Het schijnt dat deze nieuwe variant bedacht is in Nederland en in het oostelijk deel van Duitsland. De ananaserdbeere is – volgens wiki –  een hybride van de bijna uitgestorven witte versie van de Fracaria chiloensis (Chili dus) en de Fragaria virginiana (Virginia in Noord-Amerika). De hybride-historie gaat echter verder terug. Al aan het begin van de 18e eeuw werd de smaakvolle Virginia-aardbei gekruist met de Chileense witte, waardoor een wat grotere en stevigere aarbei ontstond, die ook al de naam Ananasaardbei kreeg vanwege de smaak. Ananas was toen ook nieuw en spannend in de kassen van de Europese adel. 

Witte aardbeien kennen we overigens wel al langer voor in de tuin, maar dat is dan de Fracaria vesca met kleinere, maar heel geurige vruchtjes.

Nou ben ik dus heel benieuwd wat dit voor rasje is. Want dat stond er niet duidelijk bij. Geduld, geduld.