Vergeten kruiden

In the Guardian stond dit weekend een stuk over kruiden die in de vergeethoek dreigen te raken in Engeland. Omdat we de neiging hebben altijd maar weer dezelfde groene blaadjes te plukken of te kopen: munt, rozemarijn, tijm, basilicum, peterselie. Schuilt wel een kern van waarheid in, je doet automatisch een greep naar een beproefd succes in de kruidentuin. Vaak is het ook een kwestie van onbekend maakt onbemind. En niet iedereen heeft een tuin vol kruiden. Drie kruiden pluk ik er even uit:

Roomse kervel, bonenkruid en lavas of maggiplant. Ze zijn in de afgelopen vijf jaar van mijn blog allemaal wel een keer langs geweest. Een paar tips uit de krant geef ik door: Roomse kervel combineert goed met rabarber, je hebt minder suiker nodig als je het gebruikt. Je kunt zowel het blad als de zaadjes eten. Bonenkruid kun je gebruiken als vervanger voor tijm. Hmmm, dat weet ik niet helemaal zeker. Dat ga ik eens uitproberen. Lavas gebruiken we nu vooral in de soep, maar je kunt het ook prima gebruiken bij tomaten. De Romeinen mikten de zaadjes ook door hun sauzen.

Eens even kijken in de boeken of ze in Angelsaksische tijden wat met deze kruiderij deden. En ja hoor, alledrie werden ze in keuken en medicijnkast gebruikt. Recepten staan er niet bij. Wel zijn er lijsten van kruiden bewaard gebleven, zoals Aelfrics Colloqui, geschreven vóór het jaar 1000 en het Durham Glossarium dat ook uit de periode van vóór Willem de Veroveraar dateert. Maar waarschijnlijk wel van na de Romeinse bezetting, de planten zijn niet inheems.  Ook rond 1000 waren er bepaalde voorkeuren voor kruiden. Sommigen werden vaker gebruikt dan andere. Populair waren selderij, dille, tijm, munt, marjoraan en rozemarijn. Bijna het lijstje in the Guardian. Some things never change. Ik heb gelukkig nog rabarber en ik heb Roomse kervel. Dat wordt experimenteren.