Vergeten Groente – maar dan anders

Er valt een uitnodiging in de bus voor een proeverij met vergeten groente. Nierkool, heksenknol, stekelpompoen. Nooit van gehoord. En ik weet dus best wel wat over historische groenterassen af. Mijn handboeken helpen me niet verder. O jé. Dan zijn er een paar mogelijkheden: het gaat om exoten die we niet vergeten zijn maar die we gewoon niet kenden in Europa. Of er is iets anders aan de hand. Nu, dan maar eens gaan kijken en proeven.  Voor niets zullen de medewerkers van TopFoodLab toch geen hardwerkende lieden op pad sturen. 

Dus op naar Utrecht, afgelopen maandag, waar de jongens en meisjes van TopFoodLab ons naar toe lokten. De ‘vergeten groenten’ zijn tot pickles omgetoverd en bij de nierkool op zuur denk ik meteen: atjar. Die kleur geel kan maar één ding betekenen: kurkuma (geelwortel). Maar met de hand op het hart wordt mij verzekerd dat deze kool echt zo geel is. Hm. Ook op mijn vraag waarom deze vergeten groenten alleen in stukjes in potjes aanwezig zijn en niet in de oorspronkelijke verse versie krijg ik een enorme kluit-in-het-riet-antwoord. Vooruit dan maar. We spelen het spel maar mee. Er is een plannetje bedacht. En dat blijkt ook het geval.

Het blijkt om reguliere groente te gaan die we ‘vergeten’ omdat we ze als afval behandelen: buitenbladeren van kool of afwijkende maten, zoals deze spitskool, overrijpe meloentjes en raar gevormde zoete aardappelen. Daar halen we onze neus voor op en dat is jammer. Het verhaal is dus dat we veel te veel weggooien aan producten die best nog te verwerken en te verwaarden zijn. Maak er pickles van, of een of ander halffabrikaat. Of een soepje, of wat dan ook. Maar laat de boel niet rotten. Helder, helemaal mee eens. Niets nieuws dus eigenlijk, maar een marketing verhaal.Vanuit de no-waste-gedachte ging TopFoodLab aan het experimenteren. De recepten voor de pickles staan online op de website van
TOP Foodlab.

Eigenlijk een prima initiatief. Al zou het wel chic zijn geweest als er een groentetas met ‘vergeten groente’ voor de aanwezigen gereed had gestaan (zo’n fijn afwijkend klein spitskooltje, een rare zoete aardappel of wat en een overrijp meloentje), of een mooi boek met recepten. Dan had het verhaal meer impact gehad. Een hoax op z’n tijd moet kunnen, maar als je mensen van ver laat komen stuur je ze niet met lege handen naar huis.

Op het plaatje de met bietensap en nog zo wat opgeleukte zoete aardappel, vermomd als heksenknol.