Venkel vinden we hier in huis heerlijk. Dit weekend stond er een recept in die Zeit en dat hebben we gisteren uitgeprobeerd met een beetje variatie. Want venkel met wortelen erbij in de oven vinden we misschien nog wel lekkerder. Normaal gesproken doen we er rozemarijntakken bij en wat ui. Maar nu volgens instructies een halve theelepel venkelzaad en vier geplette jeneverbessen. Ruime scheut olijfolie erover en vlak voor het opdissen geraspte citroenschil en een paar druppels citroen. Erg lekker.

Beetje venkelgeschiedenis dan maar? Vooruit. Foeniculum vulgare, we gebruiken het blad en de zaadjes al vanaf de prehistorie. Groeit in het wild rond de Middellandse Zee, maar heeft zich vandaar uit uitgespreid over Europa. Een variant erop is de knolvenkel, waarvan de oorsprong in de omgeving van Florence zou liggen. In ieder geval zien we in de 16e eeuw een verwijzing in de Herbal van Gerard naar de uit Italië afkomstige plant “waarvan je de bladeren, het zaad en de wortel eet zowel als groente als medicijn. De Italianen vinden de venkel heerlijk en bleken de wortel om deze mals te houden. We gebruiken venkel ook om op de vis te leggen en het te koken en verschillende andere zaken, en ook het zaad in brood en andere dingen”.

De combinatie van vis en venkel is inderdaad heel plezierig. Venkelzaad in de salami of verse worst doet het ook goed. Ik studeer er nog even op verder. Een schilderij met venkelknollen ben ik nog niet tegengekomen. We houden het dus even bij de botanische tekening van loof en zaad.