Toeristenmenu (2) Amerikaanse trekjes

Zaterdag 22 juni 1963, een uitgebreid diner tijdens een oversteek van of naar Rotterdam aan boord van De Statendam, één van de passagiersschepen van de HAL (Holland-Amerika Lijn). Zullen de dames een feestelijke jurk hebben aangetrokken? En de heren misschien wel jacquet of tenminste driedelig donkergrijs? Wat heeft de kok voor de gasten in gedachten? Ook al is dit de ‘Tourist Class’ de klassieke negen gangen van de late lange 19^de eeuw heersen nog volop. Maar wel ‘light’ en erg Amerikaans. Ik vermoed dat de invloed van Jackie Kennedy op de Amerikaanse keuken groter is geweest dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Hoe je dat kunt zien? Lees maar even mee.

Klik op het menu voor een grotere versie

De hors-d’oeuvre bestaat uit knabbels: rauwkost en olijven en iets dat met Italiaanse salade aangeduid wordt. Kan van alles zijn, wellicht ook aangemaakt. Maar er staat niets van een lekker vetmakende dip voor bij de rauwkost. Heel gezond en calorie-arm en de olijven zijn er waarschijnlijk voor de heren.

Dan de soepen: Een consommé en een vélouté. De één wat zwaarder gebonden dan de andere, maar ja, we hadden een voorafje zonder mayo, dus het mag. Tosca (lichtgebonden kippensoep met worteljulienne, gehaktballetjes, truffelstukjes en 1/3 van het geheel bestaat uit gepureerde foie gras (maar dat van die truffel en foie gras is Escoffier en dat geloof ik hier niet helemaal)  en Dame Blanche (kippensoep gebonden met amandelmelk, room, eieren en boter).

De vis is een Redsnapper met witte wijnsaus en vermoedelijk champignons. Heerlijk, staat ongeveer in het White House Chef Cookbook van René Verdon, de Franse chef van Jackie.

Vervolgens de Roast Sirloin of Beef met waterkers. Hoe Angelsaksisch wil je het hebben?

De groenten bestaan uit spruitjes in boter, postelein à la crême, gebakken krieltjes en aardappelpurée.

Waarna het gebraden eendje à la Montmorency (sausje met kersen en port)

Gevolgd door een salade van kropsla en tomaten met een pittige dressing Astoria met ansjovis en mosterd en meer. (Waldorf Astoria dus, Amerikaans hotelketen). Plus Ananascompôte.

Waarna de zoetigheden: mokkaroomtaart, pistache ijs en vruchten. Waarna koffie.

Kortom, de inspiratie voor dit menu komt uit de ‘slanke’ Amerikaanse keuken van de elite, met stevig rood vlees en gebraad voor de mannen en een mager visje voor de vrouwen. Die willen misschien ook nog wel een stukje eend met kersensaus. En wellicht wat salade. Maar wat moet die ananas daar? We hebben al kersen bij de eend. En hoe zo twee keer gebraad: de Relevé is gebraden rosbief met al die groente en piepers waarna weer gebraad in de vorm van een eendje.

Lucille Ball

Een menu om gasten van diverse pluimage, gewend aan de Amerikaans/Europese keuken te behagen. Maar ik hóór al dat gekners van die bleekselderijstengels al. Er is een fantastische sketch van Lucille Ball, die dwars door de tekst van Ricky – ze hebben weer een ruzie – alsmaar bleekselderij loopt te kauwen. KNARS KRAAK KNARS.  Deze foto is niet van die scène, hier is ze duidelijk op dieet. En dan zijn we weer bij de Hors-d’oeuvre.