Spinazie zaaien

De eerste rij spinazie zit al weer onder het groeiplastic. Een beetje hulp vinden de zaadjes wel fijn. Hoe kan ik nou géén spinazie zaaien. Tegenwoordig moet ik nog wel eens uitleggen aan jongere generaties wat Spinazieacademie eigenlijk betekent. Dat het vroeger de spotnaam was voor de huishoudschool. En omdat ik in mijn publicaties en lezingen nog wel eens wat onaardigs wil zeggen over dat instituut, terwijl het ook veel goeds teweeg heeft gebracht, besloot ik indertijd om aan mijn culinair historische activiteiten deze ‘geuzennaam’ te plakken. Nee, ik heb nooit op de spinazieacademie gezeten. Dat was niet voor ‘blauwkousen’ weggelegd, die gingen gewoon naar het gymnasium en dan naar de universiteit. Zo lagen die zaken nu eenmaal.
Maar goed, ik ben dol op spinazie, mits vers en wild en knapperig. Meestal zaai ik wilde of Turkse spinazie. Maar dit jaar koos ik een ander ras, de biologisch geteelde Vroeg Reuzenblad. Vooral vanwege dat zeer koudebestendig op het pakje. Na die natte koude zomer van vorig jaar waar de spinazie helemaal niet bij wilde groeien leek me dat een verstandige keus. Ook wel vrolijk werd ik van de opmerking achterop: snel groeiende soort met grote malse bladeren. Je kunt ze jong oogsten voor de sla, of uit laten groeien tot het blad die voorspelde reuzenomvang heeft. Het leukst is misschien wel dat het volgroeide blad pijlvormig is. En dat past dan weer prachtig bij de afbeelding hierboven. Grote, pijlvormige bladen. Een klassieke bladvorm dus voor spinazie.