Bij de snuifdoosjes van Daniël zaten een paar heel grote verrassingen. Twee riepen om bereiding. ‘Iet Met Vis’ riepen we allemaal bij de Sanshõ peper, echt met hoofdletters.  (Rechts op de foto)
Maar wat is dit voor peper?
De Shanshõ peper wordt vooral in de Japanse keuken gebruikt. Het is geen echte peper, maar een nichtje van de Szechuan peper. De bomen (anthoxylum piperitum, familie van de citrus en de ruit) groeien uit tot een meter of 15 hoogte. Ze komen voor in het gebiet tussen Hokkaido en Kyushu en de besjes worden eerst groen, dan roze, dan bruinig als ze rijp zijn. Deze groene zijn dus lekker onrijp. Ze zijn niet scherp, maar hebben een duidelijke citrusgeur en smaak en iets van kamfer. Complex fris, spannend dus ook. Deze ‘Japanse peper’ doen ze vanoud in de gestoofde paling (kabayaki unagi). Maar het is ook één van de zeven ingrediënten van de shichimi spice mix.  Je kunt ze voor gebruik gewoon marineren in lichte sojasaus, of meekoken met visjes die je op smaak breng met wat soja.

De tweede die er uitknalde was de roodbruine Chiloé peper, ook geen echte peper eigenlijk. Deze komt uit Chili. Ik vond het zuurtje aangenaam, hij ruikt een beetje naar ontbijtkoek en kamfer.
De boom waar deze besjes aan groeien heet Drimys winteri. Hij werd al in 1578 ontdekt door de Europeanen, maar eigenlijk alleen gebruikt als middel tegen scheurbuik. Dat betekent dat er veel vitamine C in moet zitten. De boom maakt ‘peulen’ waarin vier tot zes ‘besjes’ zitten, meer erwtjes dus.
Wanneer je hem eet gebeurt er iets bijzonders. Het begint met een beetje wat zurigs en houtigs, en begint langzaam aan wat te branden als peper, en dan heel langzaam z’n kracht te verliezen. Wat doen we er mee? Opnieuw: vis, zeevruchten ook. En welke groente? Dat gaan we eens uitvinden. Er valt weer een wereld te ontdekken.