Navigation Menu+

Smullen met Umberto Eco

17 oktober 2011 door in Blogger |


De boontjes moeten nog even wachten. Ik vergreep me gisteren namelijk aan Umberto Eco’s De Begraafplaats van Praag. En dan houd zo’n boek je behoorlijk in zijn greep. Nee, het is nog niet uit, ik ben pas bij hoofdstuk 6. Zoals altijd bij Eco zitten er zoveel verhalen in zijn verhaal. Zoveel mooie citaten en te overpeinzen zinnen. Altijd in het verleden, maar eigenlijk ook over nu en voor nu. Met vaak ergens in een bijzin een ironisch commentaar op wat er net beweerd is. Het is een boek om goed te lezen en te savoureren. Juist ook voor foodies. Want de hoofdfiguur houdt van lekker eten en bij tijd en wijle verschijnen er beschrijvingen van heerlijke gerechten, die de lezer danig afleiden. Ik noem er een paar: bollito misto, Piemontese vleespasteitjes en bagna cauda.

De meest bijzondere is echter de Finanziera, een gerecht dat al dateert uit de 15e eeuw. Hanekammen, zwezerik, kalfshersenen en kalfskloten, ossenhaas, eekhoorntjesbrood, Marsala en nog zo wat zaken. Veel niet-courante delen dus, die als delicatesse worden beschouwd. Het recept komt voor in het kookboek van Maestro Martino en schijnt dus al eeuwen een regionale specialiteit uit de Piemonte te zijn. Maestro Martino is de auteur van het meesterwerk Libro de Arte Coquinaria, waarin al zijn ervaring – opgedaan aan het hof van Milaan en later in de pauselijke keuken in Rome – is gebundeld. Hij heeft als eerste het recept voor Finanziera opgeschreven, is wellicht ook de bedenker ervan.
Maar de bron lijkt eenvoudig: de saus bestaat vooral uit delen van haan en stierkalf geoogst op het moment dat ze kapoen en os worden gemaakt. De kalfshersenen en ossenhaas maken het opeens chic. Maar eigenlijk komt het recept dus uit de ‘arme keuken’.

Tags: