Serieuze Thee

Thee, heerlijk, zeker met dit warme weer. Genoeg vocht tot je blijven nemen is een must. Sinds kort leer ik thee drinken van een echte theesommelier. Een zilveren nog wel. Ze heet Mariëlla Erkens, ze weet er enorm veel van af en ze is ook een beetje streng. Dat is maar goed ook, anders leer je niets. Het water moet tussen de 70 en de 80 graden Celsius zijn voor de ene thee, en 70 – 75 voor een andere. Het luistert heel nauw.
Waarom ik thee leer drinken?Ik was een theebarbaar en eigenlijk vond ik zwarte thee al helemaal niet te drinken. Groene, witte, mwah, vooruit, liever jasmijn of kruidenthee. Maar dat komt omdat ik het helemaal verkeerd deed, begrijp ik nu.
Ik fuifde mijzelf op een nieuwe serieuze theepot met bijbehorend bekertje. Japans spul, gekocht bij de Teabar in de Haarlemmerstraat in Amsterdam. Dat vond ik wel bij de opvoeding horen. Hadden we nog geen theepotten? Jawel (ik durf niet te zeggen hoeveel) maar deze kon ik gewoonweg niet weerstaan. Diverse malen verlekkerd er naar staan kijken. Voorzichtig het buikje van de pot geaaid met het topje van een vinger. Bedacht dat je daar vast de lekkerste thee van de hele wereld in kon zetten (er zit zo’n handige zwemzeef in). Mooi blauw ook, toevallig helemaal de kleur van ons huis. Jullie zien het, goede smoezen genoeg.

Van Mariëlla kreeg ik blikjes oefenthee met instructies. Die staan nu netjes in een fraaie theeschatkist. Gisteren begon ik voorzichtig aan de groene jasmijnparels. Met de thermometer in de aanslag, plat water in de ketel en het voorverwarmde theepotje in de buurt. Keurig volgens de instructies thee gezet. Netjes de vereiste tijd laten trekken. En toen…. genieten. Iets anders kan ik niet zeggen. Volop genieten van de geur, de smaak, het mondgevoel. Ik leer het nog wel.