Vandaag geen vrolijk, maar wel een informatief blog.De geschiedenis van ons eten staat sinds ik in 1997 Twintig Eeuwen Koken en Eten publiceerde steeds meer in de belangstelling> Dat is mooi. Maar het heeft ook niét mooie kanten. Daarmee doel ik op de lieden die te lui zijn om zelf onderzoek te doen, maar wel graag goede sier maken met andermans kennis en inzet. De copycats, de overschrijvers, de ‘onschuldige’ leners, die niet beseffen dat auteursrechten op al het schrijfsel zit. Zelfs op dit blog. Ook op mijn lezingen. En op mijn artikelen, of die nu op papier of in een e-krant verschijnen. En al helemaal op mijn boeken.

En toch: er is een dame die onder het mom ‘ja maar het is een oud recept en dat boek waar je het uit hebt is nog te koop, dus dat mag ik best gebruiken’ recepten met bijbehorend verhaal van mij van foodlog en dit blog jat. Er is een dame die mij vrolijk vertelde zoveel aan mijn boek en lezingen te hebben voor haar eigen cursussen. Er is ook een dame die mijn teksten gebruikte voor haar eigen lezingen tot ik meldde dat ik dat een héél slecht idee vond. Er zijn dames en heren die aantekeningen maken bij mijn lezingen want dat is zo handig voor hun eigen artikel (zonder bronvermelding natuurlijk) en er zijn mensen die denken dat dit blog en de arikelen die ik schrijf en de boeken een soort gratis nascholing zijn. Er zijn ook lieden die commerciële activiteiten ontplooien op basis van mijn boeken of de recepten daarin. Maar het allerbontst heeft een ‘anonieme’ of ‘pseudonieme’ smulwebber het gemaakt. Die heeft de eerste 12 hoofdstukken van Twintig Eeuwen op dat zogenaamde ‘platform’ geplaatst. Zonder toestemming, zonder mijn medeweten. Ik kwam er pas achter. Staat er al 12 jaar. In die tijd heb ik al eens ingegrepen en toen zijn er twee stukken verwijderd. Maar de dame van dat bedrijf Smulweb had natuurlijk de hele account moeten opschonen. Smulweb zet tenslotte de gestolen waar in de etalage, zoveel als heling. Allemaal heel treurig en akelig en vooral ook helemaal niet leuk. En vooral ook heel schaamteloos, al dat gejat.
Geen excuus van: o, mag dat niet, dat wist ik niet. In deze tijden weet iedereen alles van copyright. En zo moeilijk ben ik niet te vinden om te vragen of je iets mag gebruiken.

Maar schaamteloos is het om letter voor letter iemands boek op zo’n mies forum als Smulweb te zetten. Het zou natuurlijk prettig zijn als de dader of vermoedelijk daderes zich bekend maakte. Maar ik vrees dat ze zich daar te veel voor schaamt.

Dit is dus een waarschuwing. Ook beweren dat alle historici op elkaars schouders staan is onvoldoende excuus voor het letterlijk overnemen van andermans tekst. Bronvermelding hoort er bij, vermelding in een literatuurlijst, citeren wanneer het gaat om een interpretatie waar je een heel stuk eigen inbreng bij hebt, ja, daar valt wat voor te zeggen. Maar teksten stelen mag niet. En gestolen waar in je etalage zetten, dat is heling. Al vind ik het zelf ook wel iets pooierachtigs hebben.