Sardientjes in Blik

Gisteren bij het nostalgische radioprogramma Familie Nederland (radio 5, weekdagen van 1800 tot 1900 uur) hadden we het over eten uit blik. Omdat het toch een beetje een ‘fout’ imago heeft. Maar dat slaat eigenlijk nergens op. Vroeger was de kwaliteit van de blikken niet zo best en dan smaakte de inhoud nadrukkelijk naar de verpakking. En je kunt je afvragen in deze duurzame tijden of blik wel zo milieubewust is. Maar als conserveringsmethode is het prima. Ik zat in een boek er wat over te lezen en las tot mijn verbazing dat het eerste succesproduct voor de gewone consument het blikje sardines was. Rond 1880 stonden er langs de Bretonse kust tal van fabriekjes waar de visjes werden ingeblikt: kop eraf, ingewanden eruit, garen en met olie erbij passen ze om en om keurig in het standaardblikje van toen.

Maar de sardine besloot elders te gaan zwemmen en paaien en de vissers van Bretagne kozen ander viswater.

Een andere favoriet was vlees in blik, dat rond dezelfde tijd al in grote hoeveelheden door de Britten werd geïmporteerd, en bonen in blik (baked beans) deden het ook goed in de Angelsaksische streken.

Maar die sardientjes zijn eigenlijk nog steeds populair. Wie heeft er niet een blikje in de kelder? Want dat is natuurlijk het doel van lekkere blikjes: altijd wat bijzonders achter de hand, ongeacht het seizoen, de dag van de week, het uur van de dag. Wat kun je zoal van sardientjes maken?
Pureer ze met wat citroensap en versgemalen peper en (soja)room en smeer ze op geroosterde boterhammetjes. Je kunt er desgewenst wat groen doorheen snipperen, zoals peterselie of bieslook. Maar maak het niet te ingewikkeld. Daar zijn blikjes immers niet voor? Het blijft een gemaksproduct.