Rika Zaraï – de wens om gezond te leven

We kennen haar vooral van het populariseren van Israëlische liedjes uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, zoals Hava Nagila en liedjes als Casatschok en Alors, je chante. Charles Aznavour schreef voor haar onder andere het prachtige chanson Et Pourtant. Rika Zaraï (in 1938 in Jeruzalem geboren als Rika Gozman) danste door het leven, zo leek het. In 1969 kreeg ze een ernstig auto-ongeluk, dat na een coma van zes dagen en een langzaam herstel toch weer naar de muziek, naar het grote podium leidde. Ook al kostte dat drie jaar van haar leven. Tijdens haar herstel schreef ze het nummer Balapapa waaruit haar onverwoestbare levenslust bleek.

Rika was een getalenteerde vrouw. Ze zong in zes talen, haar moeder kwam uit Valozhyn, vroeger Polen, nu Wit-Rusland, haar vader uit Odessa, nu Ukraïne. Ze ging naar het conservatorium in haar geboortestad, waar ze een eerste prijs voor pianospel behaalde. Haar succesvolle muziekloopbaan bracht haar naar Europa, naar Parijs, waar ze de rest van haar leven zal wonen.

Ze bekwaamde zich in de loop van de jaren tachtig in natuurlijke geneeswijze en ging zich toeleggen op plantaardige geneesmiddelen, schreef daar boeken over, al waren de Franse apothekers daar niet heel blij mee. Hieronder een recept voor haar kruidendrankje, voor wie nog vakantiekilo’s kwijt wil.

Van haar eerste boek ‘Ma Médicine Naturelle’ werden twee miljoen exemplaren verkocht. Daar kunnen de meeste schrijvers alleen van dromen.  Er volgden meer boeken, zoals ‘Mes Recettes Saines et Gourmandes’, waarvan ik zondag op een brocante in Petite Village – en – Jenesaisquoi voor een euro de derde druk uit 1989 opduikelde. Zonder afdingen.  In haar inleiding schrijft ze over haar zoektocht naar de gezonde keuken, haar wens om gezond te leven, ná haar ongeluk. Wanneer ik zo blader en lees, denk ik dat ze haar tijd vooruit was. Ze is op zoek naar gezonde ingrediënten, ze vermijdt de monotonie in de keuken, het in de sociale kringen opgedrongen te veel aan eten en eetmomenten, de invloed van de voedingsmiddelenindustrie, de overbodige additieven en nog veel  meer. Puur natuur, eigenlijk, met veel smaak. En bij voorkeur biologisch. Onderaan geef ik haar recept voor Salade Bacchus. Die gaat op het menu, zodra de bramen rijp zijn.

Ze bleef haar dieetkeuken trouw (ik zie in het boek géén vis of vlees, weinig ei en kaas) en stapte nadat haar dochter volwassen was in 2000 het podium weer op. Eind 2008 kwam een einde aan haar dynamische leven. Gelukkig hebben we haar muziek en haar boeken nog.

Salade Bacchus

Voor vier personen:

Een krop eikenbladsla
350 gram druiven zonder pit (vind ik veel)
100 gram bramen
1 goed rijpe granaatappel (de pitten en het sap ervan)
50 gram zonnebloempitten

Voor de vinaigrette:

Sap van een halve citroen
1 eetlepel fijngehakte peterselie
20 gram gesnipperde ui
1 koffielepel (je weet wel, zo’n uit de kluiten gewassen Franse theelepel tijmhoning)
2½  dl zonnebloemolie (vind ik veel)
Zout

Bereiding spreekt voor zich, lijkt me zo.

Waar is dit goed voor? Granaatappel helpt bij astma, citroenzuur van braam en citroen is goed voor de longen en de keel, alle vitamine C is goed voor de resistentie, zeker bij de eerste infecties van de luchtwegen in de herfst.

Enfin, dat geloven we allemaal. Het lijkt me vooral erg lekker. Ik zou er nog een handje gehakte hazelnoten of walnoten door doen.