Raapjes uit Mesopotamië

Gisteren schreef ik al even over de ‘vroege’ raapjes uit Mesopotamië. Een echt recept op een kleitablet met spijkerschrift. Tussen allerlei gerechten van schapenvlees staat dit vleesloze maar niet helemaal vega recept. Lee maar even mijn hertaling mee: 

Soep van Raapjes uit de Tuin. Er gaat geen vlees in. Bereid water voor; doe er vet bij; doe er ui bij en rucola, koriander en broodkruim met ??? bij (daar is de tekst niet helemaal goed te begrijpen, het zou zo maar koek met specerijen kunnen zijn om te binden) gebonden met bloed. Voeg er gepureerde prei en knoflook aan toe.

Hoe oud is dit recept? Ongeveer zestienhonderd jaar vóór onze jaartelling werden recepten, of kookinstructies, of ingrediëntenlijsten aan de klei toevertrouwd. Afgelopen zomer kocht ik een boek over het onderzoek naar de recepten en de keuken van Mesopotamië.

Is dit recept de enige vermelding van raapjes? Gelukkig niet, ze komen bijvoorbeeld ook voor in lange lijsten van wat er aan het hof van Assurnasirpal, de koning van Assyrië, gegeten wordt tijdens een tien dagen durend diner. Een ellenlange lijst is het, met bijna aan het eind de hoeveelheid knoflook, wilde uien, linzen en raapjes.
Dat is leuk, wilde uien, maar gekweekte raapjes. Zoals bij het recept: raapjes uit de tuin.  

Het moet een fraaie feesttiendaagse geweest zijn, want er werden 5000 hoogwaardigheidsbekleders uitgenodigd en alle gezanten van de omringende landen, alsook 1500 hofdignitarissen uit alle paleizen. Het totaal aantal gasten bedroeg een kleine zeventigduizend mensen! En durf dan maar eens weg te blijven, of met lege handen te komen.
De raapjes hebben een bescheiden rolletje gespeeld in dit koningsdrama.