Pruimensaus

De laatste maanden zit ik weer regelmatig met mijn neus de de archiefstukken. Is voor projecten voor volgend jaar. Je vindt in archieven méér schatten dan je nodig hebt en er zijn altijd verrassingen bij. Die zetten je dan weer op een ander spoor. Of je parkeert die informatie voor een andere keer. Tot je er de juiste vraag aan kunt vastplakken. Zo struikelde ik over een feestje met wild zijn. Daar ging een Zoete saus bij. Maar wat voor saus? Ik pak er in zo’n geval maar eens een oud kookboek, en gezien de schrijfwijze van het menu een Duits kookboek. Want er staat ook Spinat op het menu, en Pasteten, en Eyer en meer van dat soort Duitsigheden. Dat voert mij naar een pruimensaus. Dat lijkt me heel lekker. En van George Burggraaf kreeg ik Betuwse kwetsen uit zijn tuin. Die leken me daar heel geschikt voor. Het mag ook van het kookboek, het recept heet pruimen- of kwetsensaus. Ik vertaal even:

Pruimen- of Kwetsensaus

Dit heb je nodig: ongeveer een kilo pruimen, rietsuiker naar smaak, flink stuk citroenschil, 1 kruidnagel en pijpje Ceylon kaneel, rode wijn, aardappelzetmeel (of ander bindmiddel).

De rijpe pruimen overgiet je met kokend water. Daarna trek je het huidje er af en ontpit je ze. De pruimen worden dan tot moes gekookt met de suiker, citroenschil, kruidnagel en kaneel. Vervolgens zeef je de boel en zorg je dat het een gelijkmatige massa wordt. Die bind je met in een kopje wijn opgelost aardappelzetmeel. Je kunt ook arrow root gebruiken. Dan dien je de saus warm op.

Vond ik het lekker? Ja, maar niet spannend genoeg. Dus deed ik er Rode Kamput peper bij en een snuf zout. Dat hielp. We aten het trouwens bij ‘gewoon’ Berkshire procureur. Helemaal niet verkeerd.