Potpastey

Vandaag ga ik proberen een vegetarisch Renaissance gerecht te bedenken. Want er hebben zich vier vegetariërs gemeld voor de Historische Maaltijd in Stroomhuis Neerijnen. Maar ja, in de Renaissance hield men zich nog niet zo bezig met vega en voedingswaarde. Als ze al gezondheid en eten combineerden dan leunde dat zwaar op de humeurenleer. Kunstvlees komt niet in aanmerking, dat was toen nog niet uitgevonden. Dat gaan we dus niet doen. Peulvruchten zijn prima natuurlijke eiwitbronnen en passen uitstekend in de tijd. Ik kies voor kikkererwten, omdat ik die goed vind combineren met de overige smaken uit het recept: pruimedanten, krenten, sinaasappelschil. Verder zal ik er wortel en pastinaak bij doen en amandelen. En misschien wat sjalotjes. Verder gaan er de nodige zoete specerijen in. Zoet was chic, zuidvruchten kwamen van ver en waren spannend. Sinaasappels kwamen van ver, of uit een oranjerie.
Waarom heet dit gerecht nu potpastey? In tegenstelling tot de pastei op het plaatje rechts, wordt deze pastei al in een aardewerken schotel bereid en niet in een stevige korst.
Gaat de vegaversie van de potpastey eetbaar worden? Ik doe verslag.