Parijse Soep

Geschiedenis van de vorige eeuw. Best interessant eigenlijk. Vooral ook hoe we na vijf jaar opgesloten te hebben gezeten tussen onze eigen grenzen ná 1945 behoefte kregen aan Buitenland. Vooral in de jaren vijftig verschijnen er tal van kookboekjes die dat buitenland naar onze eettafel toveren. Veel  buitenland, van Rusland en Hongarije, tot Frankrijk, Italië en Engeland. Maar géén Duitsland, géén Oostenrijk. Nou ja, een tikje Wenen. Maar verder liever Spanje, of Zwitserland, of Servië. En als er al iets ‘Duits’ in staat (knödel) dan heet dat ‘Elzas’. Dan al weer Frankrijk. Zo zien we de wereldgeschiedenis in een kookboekje van 66 pagina’s terug. Het heet: Eet Eens Wat Anders en het werd geschreven door de dames J. Bles- Thuring en L. De Ridder- Bles. Receptje dan maar? Tuurlijk. In de jaren vijftig was een reisje naar Parijs heel hip en avant-garde. Hier mijn hertaling, deze klassieker is ook weer helemaal van nú:

Parijse soep

Dit heb je nodig: een hand vol zuring, een halve krop botersla, een handje kervel, volle eetlepel boter, 1/2 liter water, peper en zout naar smaak, 1 ei, scheutje room, croutons.

En zo doe je het: spoel zuring, sla en kervel schoon, laat uitdruipen en snijd de boel fijn.  Laat de boter smelten in een pan met dikke bodem. Niet bruin laten worden. Laat de groente in de boter een minuut of tien smoren. Doe er het water bij en peper en zout naar smaak. Breng aan de kook en laat het geheel pruttelen tot de groente gaar is. Passeer door een zeef en warm nogmaals op. Kluts in een soepterrine het ei los met de room. Giet daar stevig roerend met een garde de gloeiend hete soep op. Strooi er de croutons op en dien meteen op.

Overigens: de geromantiseerde versie van de haremdame achter het fornuis met de echtgenoot met tulband heb ik nog niet echt bij een recept kunnen plaatsen. Zo ver gaat het ‘buitenland’ in dit boek nou ook weer niet.