Ouderwetsch Vegetarisch

Bij de weesboekjes die ik opgroef bij de antiquair zit ook een boekje, meer een uitgebreide folder, genaamd Natuurspijs, eenvoudige menu’s voor elk jaargetijde met voorschriften voor de bereiding. Heel veel tekst op de voorpagina, zoals jullie zien. Het stamt uit de jaren dertig van de vorige eeuw en is een uitgave van de Nederlandse Vegetariërsbond en de Nederlandse vereniging voor Natuurgeneeswijze.

Wat is er opvallend aan? Het eten met de seizoenen mee, maar wel met een vast weekmenu, zodat je gedurende drie maanden alle vrijdagen veldsla met tomatensaus, boerenkool met aardappels en vruchten at. En ook voor alle andere dagen van de week staat precies omschreven wat het avondmenu inhoudt. Dat lijkt me wat eentonig. Ook valt op dat er heel veel aardappels gestoomd worden, maar dat er geen rijst of pasta gegeten wordt in de winter, en peulvruchten ontbreken eveneens. Terwijl dat toch typische winterkost is. In geen van de seizoensmenu’s vind je peulvruchten of rijst. Maar alle dagen aardappelen, soms zelfs als soep vooraf en frieten bij het hoofdgerecht, dat lijkt me ook wat saai.
De aardappel kan natuurlijk niet zonder jus, of saus. Jus maakte je van een pakje Planta met wat kookvocht van de aardappel en fijngeraspte selderijknol, of van aardappelnat met een theelepel Marmite en een pakje Planta, of een halve liter spinazienat vermengt met wat soja en alweer een pakje uitgebraden Planta. Al het kookvocht van de groente en aardappelen werd gebruikt voor soepen, jus en sauzen. Daar kunnen we wel weer eens over gaan nadenken, qua duurzaamheid.

Maar wat zijn wij dan tegenwoordig toch verwend: keuze te over uit de wereldkeuken voor een smakelijk en afwisselend vega-maal.

Staat er ook wat inspirerends in? Nou ja, misschien deze stevige Tomatensoep. Daar gaat-ie:

Tomatensoep.

Men zet anderhalve liter aardappelnat op met een fijngesneden uitje, een laurierblaadje en drie geboende, maar niet geschilde aardappelen die grof geraspt zijn. Die kookt men 15 tot 20 minuten, de aardappelsnippers mogen niet stuk koken.
1 kilogram tomaten maalt men door een vruchtenmolen, of indien men geen molen heeft, kan men ze raspen, dan blijft alleen de schil in de hand over. Deze pureren voegt men bij de soep, wanneer deze van het vuur genomen is, omdat dan de tomaten volwaardig blijven. Een stukje Planta en wat fijngehakte peterselie maken er een pittige soep van.

Pittig? Dankzij peterselie en margarine? Wij zouden er nu peper bij doen, zout, het uitje even fruiten in olijfolie, met de tomaat. Die zouden we trouwens niet malen, of raspen, maar die snijden we in blokjes. En misschien moeten we de aardappel maar vervangen door pasta, en er rijkelijk oregano bij doen. En misschien een Spaans pepertje erbij. Maar ja, het is de jaren dertig in dit boekje, echte economische crisis dus.

Er staan overigens heel wat advertenties in het boekje, en ja, inderdaad, ook van Planta en Marmite!