Oude knipsels : spinazie
Gisteravond bij Familie Nederland vertelde een mevrouw in de uitzending over het kookschriftje dat ze voor haar dochter had samengesteld. Dochterlief ging samenwonen en kreeg zo een helemaal persoonlijk voor haar gemaakt kookboek mee met alle lievelingskostjes van haarzelf en de andere familieleden. Met anecdotes en fotootjes erbij. Wat een lieve moeder, die zo iets leuks en persoonlijks voor haar dochter maakt. Wat een mooi familiedocument. Dit vindt papa lekker, dat moet je koken als wij komen eten. En dit is iets waar je opa en oma een plezier mee doet. En dit is je eigen favoriete kinderkostje geweest. Dierbaar. En wat blijkt nu? De dochter kookt er nog steeds uit en haar kinderen smullen ook weer van de recepten. Iets om in gedachten te houden, niet alleen voor de dochters, maar ook voor de zonen. Ik weet dat er een kokende vader is die zo’n boekje voor zijn zoon aan het maken is, krijgt-ie straks mee als hij gaat studeren en op kamers gaat.
Zelf heb ik ook nog oude knipsels van vroeger, toen mijn vader uit buitenlanden tijdschriften voor mij meenam. Onder de smoes: dat is goed voor je talen. Een Bengaalse viscurry uit de Marie Claire, Ceasar Salad uit de Cosmopolitan, Spinazierecepten uit de Observer. Ja, klopt, ik heb ze nog steeds.
Hier bijvoorbeeld zo’n spinazierecept uit vervlogen studententijden. Een beetje aangepast aan nu.
Spinazie en zwarte bonen
Dit heb je nodig: 1 pond wilde spinazie, 1 blikje zwarte bonen, 1 flinke ui, 2 eetlepels olijfolie, een glas witte wijn en een glas azijn, een halve theelepel kaneelpoeder, zout, peper.
En zo doe je het: Was de spinazie, kuis hem, en scheur hem in stukken. Hak de ui en fruit die in de olijfolie in een grote pan tot hij glazig is. Voeg de spinazie toe en roer goed om. Als de spinazie flauw gevallen is doe je er de bonen bij. Goed roeren. Dan de kaneel erbij en zout en peper naar smaak. Nu de wijn/azijnmix erbij. Weer roeren. Lekker warm laten worden.
Kun je koud eten als salade, of lauw als bijgerecht. Of gewoon warm. Je kunt er ook een teentje knoflook bij doen.
Op het plaatje twee 19e eeuwse dames, één leest een dik boek, maar ze kijkt zo serieus, vast geen leuk kookboek, maar een stichtelijk werkje.