Oranjeappeltjes – vervolg

Goed, daar zit je dan met je historische sinaasappeltjes en je goede voornemens. Soms pakken dingen anders uit. Het orange creams recept vraagt om het sap van de sinaasappel. Dat ging dit exemplaar dus niet leveren. Ik nam de sinaasappel mee naar chef Edwin Schellekens, omdat ik weet dat hij op een bijzondere manier naar inrediënten kijkt. Professioneel demonteerde hij het exemplaar. Duidelijk was meteen dat het weinige vruchtvlees heel droog was, maar wel heel lekker. Bittertje. Het schileltje behoorlijk aromatisch en ook weer bitter, maar heel lekker in de mond. Zijn advies: drie keer koken, de laatste keer met suiker. Dat ga ik straks doen. En dan lekker chocola eromheen. Het wit ga ik ook koken met suiker en dan pureren met brandy en kijken of ik daar toch een toetje mee kan maken. Het vruchtvlees rol ik in poedersuiker en gebruik ik voor decoratie. Het is echt wel weer om lekker in de keuken te gaan rommelen met de deur naar buiten open.
Wordt vervolgd.