Verrukkelijk nieuws, die recepten uit 1140, opgeschreven in het klooster van de kathedraal van Durham. In het Latijn, dat dan weer wel, en vooral gezondheidssausjes, maar lekker is het ook.

Wat leuk om zoiets in de manuscripten te mogen ontdekken. Een paar recepten zijn inmiddels bewerkt door Faith Wallis, werkzaam bij de McGill Universiteit, zo lees ik bij Discovery News. Wat zijn de smaakmakers? Knoflook, peper, salie, koriander, gemberwortel, honing, peterselie, mosterd. Volgende week gaan ze de recepten nakoken en over een tijdje komt de vertaling uit, als kookboek met de naam Zinziber. (Gember). Misschien wel vanwege het mooie inmaakrecept voor gemberwortel.

Bewaar het in schoon water. Snijd er in de lengte heel dunne plakjes van en meng die met zuivere, dikke ingekookte honing. Kneed het mengsel goed met de handen dooreen en laat en een hele dag en nacht staan. 

Dat vraagt om een experiment. Eerst maar eens gemberwortel halen. En dan heb ik nog een vraag: verse gemberwortel, of hebben ze het daar eigenlijk over gedroogde? Verse gemberwortel zou betekenen dat deze als plant in de kloostertuin van Durham zou hebben gestaan. Heb daar eigenlijk nooit wat over gelezen, gemberplanten in de middeleeuwse tuinen. Dus misschien toch maar gedroogde?