Meer erwten

Goed, nog wat erwtenpraat dan. Pisum sativum, om precies te zijn. Bronstijd Europa, Grieken en Romeinen smulden er al van. Columella en Plinius schreven er over. En in 1124 vaardigde de Graaf van Vlaanderen een wet uit dat wie twee akkers inzaaide met graan (of wat anders) een derde akker moest inzaaien met erwten of tuinbonen omdat die in geval van honger de bevolking sneller van voedsel zouden voorzien dan ander gewas. Erwten werden vers gegeten, maar vooral ook gedroogd. En dus geschikt voor tijden waarin er minder vers voedsel was.

De erwten gingen vooral in de soep of in de puree, nog tot in de 18e eeuw zal erwtenbouillon (vastendagen!) populair blijven. Het kookvocht van de erwten voor de puree gooide je niet weg.

Bereiding? Hier een recept met een vleesdagenvariant en een vastenvariant

Nieuwe erwten kook je met vleesbouillon en gestoofde peterselie om er een groene soep van te maken. Op vastendagen kook je ze met melk met gemberpoeder en saffraan.

Er is ook een Duits middeleeuws recept voor het stoven van erwten in bier met saffraan. Ook goed te eten. Beetje zout erbij.