Liefcoecken – vervolg

Goed, ik ging dus liefcoecken bakken volgens het summiere recept uit het Notabel Boeckxen van Cokerije. Met als extra handicap dat ik glutenvrij meel moet gebruiken. Daar zit geen rek in en het blijft kliederig spul. En dat in combinatie met warme honing. Het ging aanvankelijk dan ook behoorlijk mis. Hier de leermomenten.

1. Lees de kleine lettertjes op de verpakking.
* Ik nam een fraai bakje wilde honing mee uit een Turkse supermarkt. In de Duitse tekst onder de barcodesticker stond dat er ook was in zat. Dat blijft dus héél lang vloeibaar als je het verwarmt.
* Ik pakte een pak volkorenmeel voor brood uit het glutenvrije schap bij de lokale supermarkt. Daar bleek jodium en zout in te zitten. In combinatie met honing werkte dat dus niet. Echt smerig, zeker met de anijs, gemberpoeder, kaneel en staartpeper erbij.

2. Ook gewoon glutenvrij broodmeel van een keurig merk deed niet wat het moest doen. Het rees niet, maar het reisde wel. Als je volgens de instructies van het stevige deeg een ronde of ‘vierkantige’ vorm maakt, dan hield je een dunne plak klieder over die aan alle kanten over het bakblik wegliep. Maar de oven is nu wél heel schoon. Voor een derde versie gebruikte ik een cakeblik, dat werkte wel, maar het was niet wat ik er van verwachtte.

3. Als je cakemix van Schär gebruikt, dan werkt het wel. De rol in het bakblik behield zijn oorspronkelijke vorm.

Krijg je nu de heerlijke liefcoecken die te vergelijken zijn met peperkoek, pain d’epice of de Duitse lebkuchen? Welnee, je krijgt precies wat het recept voorspelt: een kruidige brokkelkoek om sausjes mee te binden en op smaak te brengen. Zo ging je zuinig met de specerijen om, die in de middeleeuwen heel duur waren. Je had dus in principe een ‘kant- en klaar’ zakje.

Het smaakte overigens niet verkeerd. Gisteren tijdens de lezing De Kelder en de Keuken, die Mariëlla Beukers en ik voor het Mediëvistengenootschap Firapeel hielden (met natuurlijk proeverij van wijn en spijs) gingen de twee bakstenen Liefcoecken toch schoon op. Gelukkig had ik als troost ook oerpepernoten gebakken. Modern 18e eeuws bakwerk met een middeleeuwse spicemix.

Het was een prachtige bijeenkomst, waar dertig mensen zich vermaakt en verbaasd hebben over onze heerlijke eetcultuur van vroeger.
Voor herhaling vatbaar.

Het plaatje komt uit het getijdenboek van Katharina van Kleef, waarover een paar jaar geleden zo’n prachtige tentoonstelling in Museum het Valkhof in Nijmegen is geweest. Foto’s maken tijdens het kneden en bakken was onmogelijk. Honingdeeg kliedert en kleeft allemachtig. Mijn lieve echtgenoot heeft mij herhaaldelijk moeten losbikken van kraan en aanrecht. Daar waag je geen camera aan.