Kornoeljejam
tuin. Dit jaar oogstten we meer dan twee kilo bessen. Straks jam maken du. Is
de gele kornoelje inheems? Niet direct. In Bert Maes lees ik dat de uiterste
noordgrens misschien in het zuidelijkste deel van Limburg is aan te wijzen:
nabij Gulpen en in het Savelsbos bij Sint Geertruid, langs een holle weg.
De oudste ‘culinaire’ vondst tot nu toe dateert uit het Romeinse Maastricht.
Daar werden resten van de kornoelje gevonden met andere ‘exoten’ als druif en
vijg. Kortom: Romeins heimwee-eten. Wel troffen archeologen bij opgravingen
naar de IJzertijd en Romeinse tijd in Noord Frankrijk al veel resten van gele
kornoeljes aan. In ieder geval vanaf de 17e eeuw planten we deze struik in ons
land. De vruchten acht men vooral
medicinaal nuttig, in de pekel of als ‘conserf’.
eigenlijk veel gezelliger. Cornus Mas klinkt ook al zo stroef. Boordevol vitamine C en ook boordevol pectine.
Horatius, Vergilius, Ovidius en Plinius roemen de kornoelje, zowel voor
medicinale als culinaire toepassingen, maar ook voor het hout. Een
multifunctionele nutsboom dus. En ook nog eens fijn in de tuin, omdat er al
heel vroeg in het voorjaar gele bloempjes aankomen.
Jam van Kornoeljebessen
Dit heb je nodig: evenveel biologische rietsuiker als bessen, glaasje wijn.
En zo doe je het: verwijder de steeltjes van de bessen, was ze even en zet ze
met aanhangend vocht, de rietsuiker en het glaasje wijn in een pan met stevige
bodem op het vuur. Breng aan de kook en draai dan het vuur laag. Laat zachtjes
pruttelen tot een druppel van het sap op een schoteltje stolt. Doe de jam dan
in een potje, of zoals ik deed: in een kommetje.
Resultaat: geurig, zoet, fruitig, zeer smakelijke jam. Echt verrassend lekker.
De pitten zitten er nog in, maar voor zo’n beetje is dat niet erg. Wil je geen
pitten er in, dan kun je de bessen eerst koken, dan de boel zeven en de pitten
eruit halen. Vervolgens kun je van het heldere vocht gelei, of van vocht en
pitloze prut jam maken.