Kool Inmaken

We blijven nog even vol bewondering hangen in het Baarlose boekje. Dat heeft vooral te maken met het onderwerp ‘inmaken van kool’ en dan bedoel ik niet zuurkool. Of misschien ook wel, maar nu nog even niet. Ik kwam een recept tegen voor het inmaken van rode kool. Dat moet haast wel een Duitse oorsprong hebben, want kool wordt consequent als Kohl geschreven. Het is duidelijk bewaarkool en het enige lastige ingrediënt is het schapenvet dat je nodig hebt om de boel luchtdicht af te sluiten. Kool is trouwens dol op vet en in het dorp leerde ik dat alle kool varkensvet blieft, behalve rode kool, dat beter ging met rundvet. Maar voor de inmaak werd eeuwen geleden dus schapenvet gebruikt. Hier komt het hertaalde recept:

Rode kool inmaken

Breng water aan de kook met wat zout. Snijd de kool door midden en laat hem een tijdje koken, maar hij mag niet te gaar worden. Leg de kool dan op een tafel en laat hem afkoelen. Doe hem daarna in een pot met peperkorrels, kruidnagels en wat zout. Giet er dan een deel van het kookvocht en drie delen azijn op, zodat de kool net onder staat. Giet er dan schapenvet op tot er een deksel gevormd is en laat het staan.

Hoe lang de kool moet of kan blijven staan is niet bekend. Ganzenvet heb ik echter wel in huis, dus het experiment gaat daarmee plaatsvinden. En de kool snijd ik niet alleen in twee, maar ook in plakken. Dat lijkt me wat gemakkelijker te verwerken.
Ik ga twee potten maken. Eén voor consumptie na een paar dagen en één voor consumptie na een paar maanden. Kijken wat er gebeurt.
Op het plaatje uit de 16e eeuw is de kool nog niet zo donkerrood als die nu is.
Morgen meer over kool.