Kookschriftje

Met veel plezier ben ik de laatste weken weer aan het studeren in de kookschriften van de ‘dames Fabricius’ uit Kasteel Heukelum. Zulke schriftjes mag je gerust als serieuze egodocumenten beschouwen. Tussen de recepten door leer je veel over de schrijfsters. Hun kwalificatie van de recepten, de keuze, de manier waarop commentaar erbij is geschreven naderhand, het tobben met nieuwe maatvoering, de verantwoordelijkheid voor het bestieren van een huishouden inclusief het personeel.

Soms zijn er extra stukjes met informatie aan recepten of lijsten toegevoegd. Soms later met een nietje vastgezet, maar veelal met een speld vastgestoken, of met een draadje op het papier vastgenaaid.

Zo’n schrift ging meer dan één leven mee: oma liet het na aan haar kleindochter, die er achterin nog een ‘aanhangsel’ aan maakte. Met moderne recepten, of moderne bewerkingen van oude recepten. Over de schrijfwijze bestond nog geen duidelijkheid: sinaasappel is orange, of sienaasappel of china-appel. Citroenen zijn sietroenen, ciettroenen of nog anders.

Leerzame en vermakelijke lectuur, dus. Wordt vervolgd.