Tot slot van alle komkommergeschiedenis nog wat informatie uit de Duitse streken. In Das Frauenzimmerlexicon uit 1715 staat ook nog wat interessants. Hier mijn hertaling:

Curcken, cucumeres, concombres zijn tuinplanten, waarvan je twee soorten hebt: grote en kleine. De kleine heten eigenlijk Cucumeren, of kommerlingen, en ze worden alleen in Neurenberg met venkelkruid, zout, peper en azijn ingemaakt in vaatjes en ‘s winters gegeten bij het gebraad.
Van de grote maak je in de zomertijd een salade met olijfolie, peper, zout en azijn, of je maakt ze in op de volgende manier:

Het inmaken van grote komkommers

Neem zoveel komkommers als je wilt, poets ze vanaf het steeltje naar beneden af en gooi ze in koud water, en was ze schoon en haal ze er weer uit en laat ze drogen. Neem dan een vat of een grote pot en leg een tegel onderin en de bladeren van zure kersen, dan leg je er de komkommers in. Dan afwisselend weer kersenboombladeren en komkommers tot het vat vol is. Meng zoveel vers bronwater als je nodig hebt met zout en giet het over de komkommers. Leg er een plankje of een bord op met een gewicht erop om de boel aan te drukken. Kijk na een tijdje of er genoeg zout bij zit, anders doe je er nog wat bij, hoewel het voor de smaak beter is om er minder dan teveel zout bij te doen. Eerst zet je ze op een warme plaats en als ze goed zuur zijn, dan zet je ze op een koele donkere plaats, dan houd je ze best een tijdje goed.

Mmmm, erg blij met verse komkommers het hele jaar door!