Idyllische Appelgelei
Ronduit idyllisch is het kinderleven in de liedjes van Rie Cramer.
Een onbezorgde jeugd in grote tuinen met veel speelgoed, zorg en
liefde. De zon schijnt altijd en de kinderverdrietjes zijn zo getroost.
En wat betreft het eten?
Kijk maar naar dit plaatje. Het hoort bij een liedje over Tontijntje, die mee mag met mamaatje om taartjes te gaan eten, met room en gelei. In een heusche tearoom met keurig opgepoetste dames met hoed met een jolige veer erop. Het kind krijgt er wel twee.
In een ander liedje kookt een lieve moeder speciaal voor haar zieke spruit pudding met bessensaus. Kindjes eten een eitje aan het ontbijt en rapen appels, zodat mama morgen appelgelei kan maken.
Morgen pas? Waarom nu niet? Dat blijkt uit het recept: eerst appelmoes
koken, dan een nachtje laten uitlekken en van het sap – dat je wel moet
opvangen natuurlijk ook al staat dat niet in het recept – gelei maken.
Appelgelei
Morgen pas? Waarom nu niet? Dat blijkt uit het recept: eerst appelmoes
koken, dan een nachtje laten uitlekken en van het sap – dat je wel moet
opvangen natuurlijk ook al staat dat niet in het recept – gelei maken.
Appelgelei
Men
schilt anderhalve kilo zure appelen, ontdoet ze van de klokhuizen en
snijdt ze in vierkante stukjes, die men, na ze gewasschen te hebben, tot
moes laat koken in 1 liter water.
Daarna laat men het in een
flanellen zakje een nacht uitlekken. Dan neemt men op ieder pond nat 350
gram witte suiker en het sap van 2 citroenen. Dit laat men te zamen en
klein uur koken, terwijl men nu en dan afschuimt. Men laat de massa in
glazen koud worden, legt er en stukje wit papier met brandwijn
doortrokken, overheen en sluit het glas met een stuk perkamentpapier.