Gisteravond, een kleine honderd mensen, lange tafels, veel gekwetter en getwitter, het grote bonendiner in Amsterdam. Wat geweldig om te zien hoe de bonenestafette al moment kreeg vóór-ie officieel begonnen was. Onno Kleyn, Marjan Ippel en ik hielden een bonenpreek. Maar aangezien de kansel alleen voor heel goed gelovigen te zien was vat ik mijn prevelement hier nog een beetje samen.

De peulvrucht is voor de mens vanaf de prehistorie een belangrijke voedingsbron geweest. Als voedsel heeft de boon, erwt of lupine een aantal voordelen: voedzaam en gezond, maar vooral ook heel handig, omdat je hem zowel vers als gedroogd kunt eten. Eenmaal gedroogd is hij ook goed te transporteren. En als je nu maar niet al het gedroogde spul op eet, heb je ook zaaigoed voor het volgend seizoen.

Resten van peulvruchten zijn in ieder geval in Romeins Maastricht teruggevonden. De Romeinen namen de landbouwhervormingen in ons land degelijk ter hand. De legioenen moesten te eten hebben, en heimwee eten was favoriet. Erwtjes, worteltjes, allerhande groene kruiden en fruit kwamen deze kant op. Dat vind je terug in het stuifmeelkorrelonderzoek van grondmonsters uit opgravingen die in hartje Maastricht zijn uitgevoerd.

We zijn de bonen zo normaal gaan vinden, dat we er niet eens meer stil bij staan. We weten niet eens dat we dagelijks onzichtbare peulvruchten tot ons nemen. Het meeste brood bevat lupinemeel, bakkersspijs is van bonen (gevulde koeken), de bitterkoekjes van AH zijn van paardenbonen (heet tegenwoordig veldbonen, dat klinkt wat sjieker) en de meeste pakjes soep zijn traditioneel op basis van bonenmeel.

Pakjes soep op basis van bonenmeel? Jazeker! In de 19e eeuw nam ene Julius Maggi in Zwitserland een bonenmaalderij over. Wat zou hij eens doen met al dat bonenmeel? Juist, daar ging hij pakken soep van maken, voedzaam en gezond en goedkoop, ideaal voor arme mensen. Maar er moest natuurlijk nog wel een smaakje bij, en dat werd Maggi’s Aroma.

Peulvruchten behoorden tot ons stapelvoedsel, in de vorm van (grauwe)erwten, tuinbonen, kikkererwten, linzen, lupine en daar kwamen na de ontdekking van de Amerika’s nog eens de klimbonen bij: witte bonen, bruine bonen en nog veel meer. Daarnaast biedt Azië nog een enorm aantal soorten bonen voor onze consumptie, niet in het minst de sojaboon. Peulvruchten zijn veelzijdig, lekker en een uitstekende eiwitbron, goed voor de darmflora. duurzaam en goedkoop.

Zelf merk ik dat ik na een aantal dagen één peulvruchtenmaaltijd per dag véél minder behoefte aan eten heb. De peulvrucht verzadigt kennelijk enorm. En dat is dan ook weer mooi meegenomen. Op een lekkere bonenmaaltijd kun je bijna een dag vooruit. Hooguit nog wat fruit en noten erbij, wat mij betreft.

Het is nog warm buiten, dus maken we voor de lunch een lekkere bonensalade. Vluggertje, want het is druk vandaag. O ja, en heb ik al gezegd dat onze website live is? www.bruinebonenbende.nl

Grote witte bonen met tonijn

Dit heb je nodig: 1 blikje grote witte bonen (Bonduelle brengt die tegenwoordig op de markt), 1 blikje tonijn op olie, 1 lenteuitje, wat groene kruiden uit de tuin, versgemalen peper, drie druppels citroensap en een tomaatje.

Zo zo doe je het: Laat de bonen uitlekken, en laat ook de tonijn uitlekken. Doe beiden in een kom en schep voorzichtig om. Snipper er lenteuitje en groene kruiden door, maal er lekker verse peper over en kijk of er nog wat van de vissenolie bij moet om het smeuïig te maken. Drie druppels citroensap en een tomaatje erbij en je hebt een heerlijke lunch voor 2.