Tijdens de perspresentatie van Rijntjes Keukengeheimen in Rijntjes keuken aan de Herengracht – waar nu Dicky en John wonen – kreeg ik een enorme en mooie bos tulpen van Miriam van uitgeverij Good Cook. Eenmaal weer thuis gauw in een vaas gezet. Ze leken zuiver rood, maar bleken bij het opengaan ook mooie gele streepjes te hebben. En ze groeiden als gekken uit de vaas, gingen sierlijk rondhangen en voerden als het ware een traag ballet uit. Tulpen hebben iets dramatisch als ze niet zo streng en rechtvaardig rechtop in een vaas gelijk staan te hebben. Ze openen zich, krullen hun bloemblaadjes en kijken nieuwsgierig in de wereld rond: hé, hoe ben ik hier terecht gekomen? Hoever kan ik mijn nek strekken naar de zon, het licht? 

Oude tulpenrassen geuren. Ouderwetse tulpen groeien door in de vaas. De rode en gele strepen op de bloemen deden erg denken aan die oude afbeeldingen van tulpen uit de 17e eeuw. Of die mooie botanische tulpen in de herbaria.  
 
De tulpjes geurden zoet en ik liet ze rustig in de vaas verdorren. Toen knipte ik hun kopjes af en legde die in de oude Djokja schaal. Hun voorlopige laatste rustplaats. Ze geuren nog steeds. Tulpenpotpourri