Geplukte vinken
Ergens in de 19e, of misschien zelfs wel al in de 18e eeuw zijn naast de vogelvinkjes recepten ontstaan voor kalfslapjes met vulling die onder de naam ´vinken´ de wereld ingingen. In een oud kookboek vind ik zowel een recept voor gebardeerde vinken (de vogels) als voor geplukte vinken (kalfslapjes). Dat begint al heel erg op de modernere blinde vinken te lijken, maar nog niet helemaal.
Geplukte vinkenMen neemt dunne lapjes kalfsvlees, die men goed plat klopt. Strooit er wat peper, zout, nootmuskaat, wat fijngehakte uien en peterselie over. Leg dan in ieder lapje een stukje vet zo lang als een vinger in, rol ze dan op en bindt ze vast met een draad en braad ze in een schotel met vuur van boven.
Nu zouden we ze in de oven met warmte van boven en onder moeten doen, volgens de instructies. Maar in een pan met een deksel en in ruim boter kun je ze prima garen.
Dat blinde vinken heeft iets engs: men ging er van uit dat een vogeltje in een verduisterd kooitje mooier zou zingen dan in het daglicht. En nog erger: wanneer je de oogjes voorgoed verduisterde. De wrede humor van het gevulde kalfslapjes is dan nog navranter. Diezelfde humor zit in de geplukte vinken. De bereiding van de gevulde kalfslapjes is ontleend aan het recept voor gebardeerde vinken. Maar kalf heeft geen veertjes.