Gepeperd

Gisteren kocht ik bij de toko aan de Zeedijk in Amsterdam allerlei heerlijks, waaronder verse groene peper. Ik had al eens eerder peperkorrels gefrituurd en het was een experiment dat voor herhaling vatbaar was. Deze groene peperkorrels zijn echter bijzonder pittig, pedis. Net iets té naar mijn smaak. Ik kan op het pakje ook niet lezen wat voor soort peper het is.
Maar vanwege het pittig heb ik ze eerst kort gekookt in water. Dan blijf je met een olie-achtig drabje zitten, een soort smurrie-thee. Die heb ik gefilterd en in een flesje gedaan. Peperthee. Wat ik daarmee ga doen? Nog geen flauw idee. Er dient zich vast een moment aan waarop ik denk: had ik nou maar een paar druppels groene peperthee. Eerst maar eens die groene peperkorrels frituren in een beslagje. Voor bij de vis vanavond.