Forel voor de Werkende Vrouw

Afgelopen zaterdag kwam ik weer met een arm vol weesboekjes terug van de dorpsrommelmarkt. Op dit moment gaan vooral de jaren zeventig kookboeken de deur uit, zag ik zo in één oogopslag. Ik pakte er een paar van mee. Waaronder het Kookboekje voor de Werkende Vrouw, geschreven door een werkende vrouw Martje Bakkers (haar beroep of functie blijven onvermeld)
Was dat in de jaren zeventig nog een onderwerp om een speciaal kookboek aan te wijden? Een werkende vrouw, die en passant haar gezin voederde? Die niet alleen met de attachécase, maar ook met een zwaar beladen boodschappentas naar huis ging? Die in haar middagpauze, of direct na het einde van de werktijd nog net voor de om zes uur sluitende winkels naar de groenteman, slager en bakker rende? Ik vrees van wel. Een drie dubbele taak voor de Werkende Vrouw, als meelevende echtgenote, moeder en carrièrevrouw (of omgekeerde volgorde).

In het boekje zitten faxpapiertjes met recepten. De vorige eigenaresse wisselde kennelijk per fax recepten uit met collega’s. Haast onleesbaar nu, faxpapieren boodschappen leven niet lang. Een bourgondische stoofpot, een quiche, helaas niet meer te reproduceren. Knipseltjes uit de krant gekopieerd doen het beter: gestoofde paprikaschotel, snijbonen met tomaten. Het zijn recepten van een Nieuwegeinse groenteman uit een lokaal Huis-aan-Huisblad vermoed ik. Weinig inspirerend, met groente kun je zoveel meer doen dan met elkaar en met een schep vet in een schotel mikken, spekjes erbij en in de oven..

Wat biedt mevrouw Bakkers ons in haar boekje? ‘De receptuur is afkomstig van een werkende vrouw, die graag lekker en betaalbaar wil eten, zonder elke dag urenlang in de keuken door te brengen terwijl ze toch zo weinig mogelijk gebruik wil maken van kant en klaar produkten en diepvriesmaaltijden.’
De lengte van de zin zal menig taaldeskundige vertellen: academisch leesniveau. De k in product vertelt: jaren zeventig. De boodschap is nog even  actueel: zónder pakjes en zakjes graag!
Het boodschappenadvies: winkel om zeven uur op koopavond, of zaterdagmorgen om half negen, dan is het lekker rustig.En: goed organiseren is het halve werk. Maar dat hoef je een werkende vrouw toch eigenlijk niet uit te leggen?

De recepten worden in de vorm van menu’s aangeboden. Gewone menu’s en feestmenu’s. Gewoon betekent: voorafje óf toetje, en soms alletwee, hoofdmaaltijd van twee of drie gerechten en dan reken ik rijst of aardappelen als gerecht.  Af en toe is er een stukje met sausjes, of aardappelgerechten, of tips om af te vallen. De seizoenen doen niet mee. Bij de recepten zijn aha-erlebnissen. De forel in folie, ja, die maakten we in de jaren zeventig vaak. Met verse kruiden erbij. Dat mag wel weer eens op het menu, maar dan wel een beetje gepimpt naar deze tijd.

Forel in Folie

Dit heb je nodig voor vier personen: 4 beekforellen, per forel een eetlepel verse groene kruiden: denk aan venkel, peterselie, tijm, dille, dragon, nou ja net wat je lekker vindt, 100 gram boter of per forel een eetlepel olijfolie of zonnebloemolie, peper en zout naar smaak, 4 stukken alufolie om papillottes van te maken.

En zo doe je het: Verwarm de oven voor op 225 graden C. Meng de gewassen en fijngehakte kruiden door de boter of olie en smeer daar de forellen mee in. Vet de alufolie in met wat olie, leg er de forel op, beetje peper en zout erbij, en vouw de forel dicht als een papilotte. Doe de papillottes in een ovenschaal of leg ze op een bakblik en plaats deze in het midden van de oven. Kwartier zou genoeg moeten zijn.

In plaats van boter of olie kun je natuurlijk ook de kruiden in de buik van de forel stoppen en in de papillotte een scheutje witte wijn gieten. Ook heel prettig. 

Het plaatje komt uit het boek en is gemaakt door Jacques Aalbers.
Kookboek voor de Werkende Vrouw, Martje Bakkers, Van Dishoeck-Kookboekjes, 1977.