Erwtjes 4 Ever
Wat valt er veel te vertellen over erwten! Zo’n simpel peulvruchtje. Volgens Dumas père kun je ze het beste piepjong plukken en doppen, als ze nog niet rijp zijn, maar wel al heel zacht en zoet. Klopt, iedere moestuinier zal het beamen. Net geplukt, lekker in de tuin even een peul gedopt en dan de erwtjes zo in de mond. Puur geluk. Zaaien kun je al vanaf maart, ze kunnen tegen een paar graden vorst. De zoete kreukerwten een maandje later, die houden meer van warmte. Week ze even een paar dagen voor tot ze een kiempje hebben, of dat bijna beginnen te doen en leg ze dan in de grond in rijen. Zaai je ze voor in de kas, wacht dan tot een centimeter of vijf hoog zijn, en zet ze dan in de volle grond, flink aanaarden en dan een klimstok of klimrek erbij als dat vereist is.
Maar goed, dat is niet voor iedereen weggelegd. We moeten ons ook wel eens behelpen met diepvrieserwten. En dat is ook niet erg. Hier een ouderwets recept van de Abdij van Fontevrault, ook al uit Dumas’ Dictionnaire.
Doppers met stoofsla
Nodig: 1 kilo doppers, 1 krop sla, takje bonenkruid,
Dop de erwten niet te lang vóór je ze gaat koken en bewaar ze in een vochtige doek. Neem dan het binnenste van een krop sla, vouw de blaadjes open en leg er een zojuist geplukt takje bonenkruid in. Bind de sla dicht met een touwtje en kook die samen met de erwtjes, een snuf zout en een half glaasje water, een half pond verse boter een kwartier. Dan vis je de sla er uit en vlak voor het opdienen bind je de erwten met drie eetlepels room of een eidooier. Versgemalen witte peper erover en een lepeltje poedersuiker. Opdissen maar.
Fontevrault is trouwens een beroemde abdij. Gesticht in 1100 als dubbel-klooster, met dus zowel een mannen- als een vrouwenafdeling. Op instigatie van zijn gade schonk Willem IX, hertog van Aquitanië het land in Noord Poitou aan Robert de Arbrissel, die bepaalde dat er altijd een vrouw aan het hoofd van dit aan Maria gewijde klooster moest staan. Dat waren meestal adellijke dames van het huis Anjou, of Bourbon. Het vrouwenklooster groeide uit tot een toevluchtsoord voor vrouwen die hadden geleden onder huiselijk geweld, en hoeren die er mee wilden stoppen. Of adelijke dames die aan pensioen toe waren, zoals Eleanore van Aquitanië en Louise de Bourbon.
Ach, wat zullen er veel erwtjes gedopt zijn daar, om al die monden te voeden. En nu maar hopen dat al die vorstelijke lieden zelf ook de handjes lieten wapperen.