Gewapend met een boodschappenlijstje ging ik gisteren op jacht naar tamme eend, zuurkool uit het vat, Elzasser wijn en nog zo wat. De tijm in de tuin heeft de vorst niet doorstaan, dus tijm werd er ook gekocht. De laurier staat binnen en lijkt het te overleven, de peterselie onder het dekentje buiten deed ook z’n best. Tot zover het bouquet garni. De volgende stap was het recept stipt volgens de regels uit te voeren, voor zover mogelijk. De summiere beschrijving geeft geen hoeveelheden en ook al geen oventemperatuur. We verwarmden de oven voor op 150 graden Celsius. Daarna pakte ik de grote Creusetpot-met-deksel en legde een laagje gesnipperde ui en wortel op de bodem evenals een bouquet garni. Daarop plaatste ik een paar stevige plakken zuurkoolspek. Mager, volgens de instructies. Er zijn wel lieden die roepen dat er geen mager spek bestaat, maar het gaat natuurlijk om de relatieve magerte van het spek en niet de absolute. Op het spek kwamen twee mollige eendenbouten te liggen. Een hele eend konden we niet vinden. Ja, wel levend, maar dat schoot dus niet op. Het geheel dekten we af met zuurkool uit het vat. Afwijkend van het recept deed ik een eetlepel peperkorrels op de zuurkool. Daarna goten we er een halve fles Riesling op en een halve liter bouillon. Toen was de pan vol. We schoven hem in de oven en hadden twee uur geduld. Nou ja, bijna twee uur. Na anderhalf uur deed ik wat krielpiepers erbij en duwde ze in de hete massa. Daarna ging de pan nog een half uur de oven in. Resultaat: overdonderend malse eend, heerlijk geurige zuurkool, heel erg lange 19e eeuw. Helemaal niets mis mee. Maar toch…. wat zou ik de volgende keer anders doen om het recept meer aan onze smaak aan te passen? Ik zou confit nemen, of de eendenbouten eerst even aanbraden. Ik zou meer ui op de bodem leggen en behalve peperkorrels ook jeneverbessen toevoegen en meer laurier in het bouquet doen. Maar verder kan dit recept nog eeuwen mee. Gelukkig zijn er nog restjes voor vandaag.