Tegenwoordig moet ik nog wel eens uitleggen wat ‘spinazieacademie’ eigenlijk betekent. Jarenlang is het de (niet zo aardig bedoelde) bijnaam geweest voor de Huishoudschool. Een keurige opleiding voor meisjes die het huishouden moesten of wilden leren. De eerste ontstond aan het eind van de 19e eeuw in Amsterdam. Het was zelfs maar een ‘tijdelijke’ huishoudschool, maar de directrice Odilia Corver schreef er meteen een kookboek bij.  Met in de inleiding een ideaalbeeld van de aanstormende huisvrouw.
 `Zorg dat
ge zelve alles kunt verrichten wat in de keuken en uw geheele huishouding te
verrichten is. Schilt uwe dienstmaagd de aardappelen te dik, doe het haar voor.
Alles moet de jonge huisvrouw zelve kunnen doen: dit zij haar eer en haar
glorie. Een meisje dat zich -hoe hoog in stand zij ook zij – te goed acht voor
den eenvoudigste huiselijke bezigheden verdient het niet aan het hoofd van het
huishouden te staan. Een eenvoudig kleedje en een keukenschort maken een meisje
aardig en lief in de oogen van ieder verstandig mensch, als tenminste de
handjes die uit de korte mouwen van het kleedje te voorschijn komen werkelijk
flink kunnen aanpakken.’ 

Dat eenvoudige kleedje (jurkje) met een gezellig schortje ervoor zal nog lang stand houden. De ideale na-oorlogse huisvrouw deed daar nog een paar pumps en een veeg lippenstift bij en misschien ook nog wel een gezellige permanent of een watergolf in de haren. Vrouwelijke charme gekoppeld aan praktisch handelen. 

De taken waren keurig verdeeld. Als de man en kostwinner ‘s avonds moe thuis kwam, hoefde de geschoolde huisvrouw slechts het schortje af te werpen en een kam door de haren te halen om haar echtgenoot en spruiten van een voedzame maaltijd te voorzien. Over het smakelijk heb ik het nu maar even niet. Binnen het budget was belangrijker.