De bakker van Eekloo

Wat dat voor maf plaatje was met die kolen in plaats van hoofden, vroeg een aantal lezers. Dit is de legende van de bakker van Eekloo, uit de zeventiende eeuw.
Het verhaal wil dat de herbakker het hoofd van de romp haalde en zo lang een groene kool daarvoor in de plaats op de romp zette. Daarna herkneedde hij het hoofd in de gewenste vorm en smeerde het in met eigeel om het dan te bakken. Na het herbakken plaatste de bakker het nieuwe hoofd weer op de romp en kon de eigenaar het leven hervatten. De kool zou symbool zijn voor het ijle, lege hoofd.

Uitgebreid komt dit verhaal aan bod in De Vermaekelijke klugt uit 1750. Een vader trok met zijn domme zoon rond van Zottegem tot het Minnewater in Brugge op zoek naar genezing. Maar niemand kon hem helpen. Na enige omzwervingen krijgen zij het advies om naar Eekloo te gaan, want daar worden hoofden gebakken in allerlei soorten en maten. Bleef het hoofd te lang in de oven, dan werd het een heethoofd. Was het te vroeg uit de oven gehaald, dan werd de eigenaar een halve gare, maar bij deze jongeman gaat het goed, want uiteindelijk zal hij in Parijs gaan studeren.
Zoals alle legenden: een verhaal met een moraal. Je kunt maar beter tevreden zijn met je eigen hoofd, want de kans is groot dat de bakker er iets minder fraais voor in de plaats bakt. Ach, de tijden voor botox en plastisch chirurgische verjongingskuren, wat moesten de mensen dan om er jonger uit te zien? Precies, je ging naar de bakker in Eekloo.
In 1988 publiceerde Korine Hazelzet er een boek over: Heethoofden, Misbaksels en Halve garen. De bakker van Eeklo en de burgermoraal.

En dan te denken dat er echt bakkers waren die hoofden bakten. Er bestaat een middeleeuws recept voor Turkenhoofd. Dat is nu vast net zo politiek incorrect als een negerzoen of moorkop. En in deze tijden van Sint Nicolaas en Zwarte Piet worden we weer eens lekker geconfronteerd met onze ingesleten vooroordelen.