Vandaag waan ik mij in de 19e eeuw. Niet in zo’n mooi jurkje en zeker niet met een hoed en gezien het weer al helemaal niet buiten. Ik verblijf in mijn hoofd in de 19e eeuw waar de standen nog strikt gescheiden waren. Waar mevrouwen ‘upstairs’ leefden en de meiden ‘downstairs’ in de keuken. In ons huis zat nog een meidentrap, vanuit de bijkeuken naar het slaapvertrek van de gedienstige. Maar aangezien die tijd ver voorbij is, hebben we die gesloopt. Wij zijn tegenwoordig eerder zowel mevrouw als meid. Dan is één trap wel voldoende.

Negentiende-eeuws recept dan maar? Vooruit. Doen we kievietseieren? Razend populair in die eeuw onder de upperten? Nee toch? We maken een soepje. Ik hertaal een beetje:

Crème Bernadotte

Trek een heldere bouillon van kalfsvlees en kip. Zeef de bouillon door een linnen doek en zorg dat er schuim nog vet in achterblijft. Was een kilo jonge postelein goed schoon en houd een paar mooie ronde blaadjes voor garnering achter. Smelt de rest van de postelein in wat boter in een pan op een laag vuur tot deze is flauwgevallen. Pureer de postelein, als er te veel vocht uitkomt houd je dat apart. De puree zeef je zodat deze mooi glad wordt. Meng de postelein-puré met 12 eidooier en 1/4 liter room. Voeg daarbij langzaam 1 liter van de kokende bouillon, terwijl men roert. Voorzichtig aan, het mag niet schiften. De zo verkregen emulsie giet je voorzichtig door een fijne zeef in de resterende, zeer hete bouillon (nog een liter of drie volgens het originele recept, maar wat minder is ook goed. Neem dan wat minder eieren, met zes gaat het ook goed, en dan heb je aan 1/8 room ook genoeg). Proef of er voldoende zout in zit en misschien wat peper. Doe de soep in een terrine of in soepkommen en garneer met de verse posteleinblaadjes.

Door groentebouillon te nemen maak je hier gemakkelijk een vegetarische versie van. Wat dit met de familie Bernadotte te maken heeft is mij een raadsel. Maar het is gezien de hoeveelheid eieren en room wel een deftig soepje.