Capucinewortel – het vervolg

We hebben het nog eens geprobeerd met de capucine. Ze zien er zo schattig uit. Laten we het daar maar op houden, kort samengevat.

Rauw: mwah, doe mij maar een radijsje. Het geurt nog steeds onprettig, de smaak is niet ‘pittig’ zoals beloofd, maar wee.

Beetgaar gekookt: oogt onappetijtelijk, mufwee van smaak, blijft licht-chemisch geuren.

Geroosterd: tja, het kan, het is eetbaar, maar waarom zouden we. De geur nodigt nog steeds niet uit. Nou ja, met hazelnootolie is het nog te hachelen. Maar ja, met hazelnootolie is bijna alles eetbaar.

Gebakken in plantaardige olie is het ook nog wel te doen. Maar ja, dan toch liever een aardappeltje.

Kortom: een hernieuwde kennismaking zit er voorlopig niet in. Er schijnt ook een roze variant te zijn. Dat gaan we dan nog wel eens bekijken.