Braam

Jaren geleden besloten we een wilde tuin aan te leggen. Met kruipers en klimmers die zich in onze bomen en struiken zouden  nestelen en op onverwachte momenten de aandacht zouden trekken met bijzondere bloemen, of aparte bladvorm. Deze sierbraam is er één van. Komen geen eetbare vruchtjes aan, maar zo vroeg in het voorjaar lichten er op de noordkant opeens witte bloemen op, zo groot als een roos. Een beetje een donkere border krijgt daardoor opeens iets vrolijks tussen al het groen van berk, conifeer, hulst, kornoelje en weichelia. Als de kornoelje is uitgebloeid en de weichelia nog niets doet vormen de sierbraambloemen een metershoge witte waterval. Ze bloeien maar een paar weken, deze foto is net van het begin van de bloei, je ziet nog veel knoppen zitten. Iedere ochtend als ik de deur uitga verrassen ze opnieuw.

Indertijd kochten we veel planten bij het onnavolgbare tuincentrum Stam in Ochten. We gingen nooit met een opgezet plan er heen, we keken wat er was en wat we leuk vonden. We overlegden met de Stammen over wat het op de klein wel of niet zou doen. Natuurlijk maak je in het begin fouten. Je houdt geen rekening met de haasjes, muizen, of een net iets te koude winter. In de loop der jaren wenden de tuin en wij aan elkaar. Ons ´oprijpad´ is een kruip-door-sluip-door-laantje vol verschillende kleuren groen. Kom je dan achter op het erf, dan begroet de braam je in mei. Straks opgevolgd door de rozen. Al  hebben die dus een zware tik gekregen deze winter. We kijken het nog even aan, maar de Rambling Rector is vrees ik kassian-wijlen. Gelukkig is daar de verwilderde uitschieter van de Lady of the Dawn die straks de es roze kleurt. Nu genieten we nog even van de braam. Aanrader, deze Rubus tridel(x) ‘Benenden’.