Navigation Menu+

Bloemen op je bord : mosterd

28 juni 2013 door in Blogger |

 Oorspronkelijk komt de
mosterdplant uit het Middellandse Zee-gebied. De Grieken kenden de mosterd ook
geneeskracht toe, vooral zou het goed zijn tegen darmstoornissen. Mosterdolie
op een wonde plek gesmeerd zou eveneens heilzaam werken. De Romeinen namen de
bereiding van mosterd van de Grieken over: week de zaadjes in druivensap en
kneus ze met de vijzel en klaar is Caius. De Romeinse schrijver Plinius
vertelt dat mosterd in het wild geplukt kan worden.
In het voetspoor van de
Romeinse legioenen kwamen tal van gewassen en landbouwhervormingen mee, en zo
ook de mosterd. Uit de vierde eeuw stamt een recept van de Romeinse kok
Palladius die gemalen mosterdzaad mengde met olijfolie, honing en azijn. Karel
de Grote liet de mosterdplant opnemen in de lijst met gewenste planten voor de
kruidentuin.
In de dertiende eeuw waren het
de Fransen die zich het mosterd maken op grote schaal toeeigenden. Dijon had
eeuwenlang het monopolie voor een bepaalde bereiding. Mosterd werd niet langer
met azijn gemengd, maar met sap van onrijpe druiven (verjus) of met most. En zo
kwam mosterd aan zijn naam. Mustum Ardens, brandende most.
In Duitsland is ook de mosterd
al vanaf de middeleeuwen populair, seniph, senf, is afgeleid van het Latijn
Sinapis (mosterd).
Ook in ons land werd de
mosterd rond dezelfde tijd populair. Er ontstond al gauw een bescheiden
huisindustrie. Bloemen ervan hebben we zelden gegeten, want dat stond de
lucratieve zaadproductie maar in de weg.
Wat doen we met de bloemen? Maak een eenvoudige vinaigrette en doe er wat mosterdbloemen door. Heerlijk bij de sla. Of doe wat mosterdbloemen in een botersausje bij de vis en de groente. 


Tags: , ,