Deze maand houd ik weer volop lezingen in het Limburgse over het culinair erfgoed. Vorige week in Baarlo, gisteren in Kerkrade, volgende week in Voerendaal. Altijd leuk daar, de meeste bezoekers weten veel van de lokale geschiedenis en dat is dan voor mij weer leerzaam. Toen ik gisteravond laat uit Kerkrade terug kwam na een mooie interactieve avond in de nieuwe bibliotheek vond ik bij de post het boekje van de Historische Werkgroep ‘De Borcht’ in Baarlo. Zij publiceren hun voortreffelijke bronnenonderzoek in een reeks Sprokkelingen en ik kocht het deeltje over voedsel. Natuurlijk, wat anders.

Er is namelijk een kookschriftje gevonden, waarvan de auteur en de periode waarin het geschreven is niet precies bekend zijn. Het lijkt in ieder geval duidelijk van vóór de 18e eeuw, omdat de sausjes met broodkruim worden gebonden en niet met bloem, boter, melk of room. Maar sommige recepten vind je in de 18e eeuwse kookschriften vrijwel onveranderd terug, al gaat er dan opeens heel veel boter in. Bijvoorbeeld dit recept voor een hartige taart van gele wortelen. Dat recept blijft dus lang populair en past zich in de loop der tijd aan de veranderde smaak aan. Hier mijn hertaling:

Taart van gele peen

Neem gele wortelen en laat ze koken in water of in hamelensop (schapenbouillon) met wat zout totdat ze zacht zijn. Laat de wortelen dan goed uitlekken en stamp ze klein en doe er dan zes losgeklopte eieren in, met wat kaneel, gemalen kruidnagels en suiker. Leg hartige taartdeeg in een vorm, doe daar de peenprut op en dek het geheel af met een deegdeksel.

Het mooie van deze tekst vind ik de ‘groffen nagels poeder’ waar je de clou de girofle nog goed in herkent. Er staan ook Franstalige recepten in het schriftje.
Zo’n boekje maakt mij helemaal blij!

Over Pillekens en Pasteyen, geneeskunst en voeding in voorbije eeuwen. Maria Haenen en Jan Wijnhoven, 1992. Sprokkelingen 23