Appels of Abrikozen?

Zaterdag kochten we de – vermoedelijk laatste – Delbars van deze zomer. Zo’n heerlijk sappig handappeltje met een friszoetige smaak.  Ik nam er een paar mee bij wijze van ‘meeneemlunch’ naar Utrecht, waar een clubje mediëvisten bijeenkwam om een verhaal te horen over de landschappelijke ontwikkelingen bij Oostbroek, de Kromme Rijn en meer. Met prachtige herfstkleuren-wandelingen om met nieuwe ogen naar de omgeving te kijken.
We begonnen in de Botanische Tuinen van de Universiteit Utrecht. Aanrader om eens heen te gaan, maar daar kom ik nog wel eens op terug. Er is ook een winkel bij. Daar pikte ik – hoe kan het anders – weer een fijn boek op. Over de planten uit de Bijbel en de Koran. Een mooi beknopt handboek met veel verwijzingen. Altijd dol op dat soort boeken. Eens kijken wat er over de appel staat, en dan bedoel ik natuurlijk niet het aloude verhaal van Adam en Eva, want de vraag is of dat wel klopt. Er is vast iets leerzaams te vinden. Lees maar even mijn vertaling mee:

‘Het Hebreeuwse woord voor appel tappoahk (modern Arabisch toophah) staat voor ‘geurig fruit’ en omvat wellicht ook de abrikoos. Abrikozen kunnen met minder water toe en verdragen hogere temperaturen en ze zijn geurig. Het zou dus best kunnen zijn dat de appelboom uit de bijbel een abrikoos is. (…) De appel werd lang geleden in het Midden Oosten geïntroduceerd, maar vraagt veel water en gematigde temperaturen. Hoe kwam de appel in het Paradijs terecht? Of was het misschien toch een abrikoos?’
Kunnen we ons een abrikozenboom voorstellen in het verhaal over de kennis van goed en kwaad? We zijn zo doordesemd van de symboliek van de appel in onze Westerse cultuur. Maar het zou zo maar kunnen.

Fascinerende gedachte. Er staat een literatuurverwijzing bij naar een boek speciaal over hoe de appel in het Paradijs terecht kwam. Dat heeft een meneer Foster al in 1899 uitgedokterd. Helaas ontbreekt een passende samenvatting. Op zoek dus, met een mandje appels in de hand, want water en koele temperaturen genoeg hier.